Seguì il cavaliere Flees all' interno del cupo maniero.
Strinsi come non mai la mia croce celtica ed iniziai a dire a bassa voce il "Pater Noster":
Pater Noster qui es in caelis:
sanctificétur Nomen Tuum;
advéniat Regnum Tuum;
fiat volúntas Tua,
sicut in cælo, et in terra.
Panem nostrum cotidianum
da nobis hódie;
et dimítte nobis débita nostra,
sicut et nos
dimíttimus debitóribus nostris;
et ne nos indúcas in tentatiónem;
sed líbera nos a malo.
Amen.
Passammo per i vari corridoi e scale. Alla fine, quando arrivammo davanti alla porta di una stanza, Flees si girò verso di me come per dirmi qualcosa.
Lo guardai preoccupata.